Alweer 6 weken op pad!
Door: Marianne
Blijf op de hoogte en volg Marianne
19 Oktober 2017 | Nieuw Zeeland, Wellington
Lieve familie en vrienden,
ik vind het erg leuk om te horen en lezen dat er steeds meer mensen mijn blogs volgen. Hoog tijd om weer een nieuwe te schrijven dus! Ik heb gemerkt dat een blog schrijven op mijn telefoon een ramp is, dus ik hou het bij schrijven op een computer; wat resulteert in langere tussenpozen, aangezien ik zelf geen computer heb ;).
Inmiddels ben ik in Wellington bij een familie ingetrokken, maar daar kom ik aan het eind op terug. Na mijn vorige blog, ging ik op weg naar Rotorua, de stad van warmtebronnen en Maori.
Gelukkig was het hostel dat ik geboekt had in Rotorua heel anders dan mijn hostel in Hamilton, dus dat gaf weer wat hoop voor de komende tijd! Alles oogde erg schoon en goed onderhouden. Alleen mijn kamer was nogal een troep, maar dat kwam door mijn Duitse roommates, die blijkbaar niet van opruimen hielden.. Dat kon ik ze gelukkig betaald zetten door mijn wekker de eerste ochtend achterlijk vroeg te zetten, want ik ging op weg naar de Waitomo caves. Dit is een verzameling grotten op 2 uur afstand van Rotorua. De grotten staan bekend om de 'glowworms' en je kan die op vele manieren bewonderen. Ik had gekozen voor 'black water rafting'. Nu heb ik hele spectaculaire herinneringen aan 'white water rafting'(het 'gewone' raften) in Canada, dus ik vroeg me af hoe dit dan zou zijn in het donker in een grot.. Eenmaal daar aangekomen had ik al snel vrienden gemaakt met een paar Zwitserse meiden; zo overtuigend dat de gids dacht dat ik ook Zwitsers was. Verontwaardigd riep ik dat ik Nederlands was, waarop hij spontaan in het Nederlands tegen me begon te praten. Blijkbaar was hij in Nederland geboren, maar op zijn twaalfde naar Nieuw-Zeeland gekomen. Desondanks was hij zijn Haagse accent niet verloren; grappig om te horen! Na een humoristische introductie, was het tijd om je in bijpassende outfit te kleden. Badkleding(had ik uiteraard zelf), trui, wetsuit (inclusief 'wetsocks'), schoenen en een helm (met hoofdlamp :) ). Nogal wat gedoe en hilarische momenten met de Swiss tijdens het aantrekken, maar met een schitterend resultaat. Vervolgens moesten we plaatsnemen in een stinkend busje, die aan een hobbelige tocht begon. De eerste stop was een tussenstop om een bepaalde sprong te oefenen. Je kon een 'tube' (weet even geen goede vertaling..) uitkiezen die mooi om je kont paste.. jaja, waarom kreeg ik dan een enorme tube toegeworpen..? Anyway, met de tube om je billen geklemd moest je achterwaarts vanaf een steigertje in het water springen. Klinkt niet zo lastig, maar is toch een beetje spannend als blijkt dat dat vanaf zo'n 2 (3?) meter moet.. Lieflijk aangemoedigd in het Nederlands (1,2,3, spring), heb ik de sprong goed overleefd. Daarbij bracht ik het er beter vanaf dan een paar Chinese dames, die tijdens de sprong heel hard gilden, om vervolgens proestend boven te komen na water te hebben gehapt (hihi). Daarna weer het busje in (vandaar dat het zo stonk!) om naar de echte grotten te gaan. Het water in deze grot bleek redelijk rustig en de hoogtes vanaf waar je moest springen zeker niet zo hoog als de oefensprong. Sommige stukken moest je lopen en andere delen kon je rustig in je tube drijven. Onderweg goed vermaakt met verhalen van onze gidsen en mooie glowworms. Volgens mij heb ik het er goed vanaf gebracht, want mijn nieuwe Nederlandse vriend liet mij zijn taak overnemen om andere mensen een handje te helpen. (na de tocht vroeg hij zelfs of ik geinteresseerd was in een baantje..). Bij terugkomst stonden er bagels en soep te wachten en kon je de foto's kopen. Deze staan op een stickje, dus bewaar ik lekker voor thuis. Onderdeel van mijn tour was dat ik ook nog gratis fish and chips kon krijgen, dus mijn honger was meer dan gestild.
De volgende dag in Rotorua heb ik een aantal gezellige mensen ontmoet, met wie ik onder andere langs het meer heb gewandeld, in de klimhal heb geklommen (heel raar in een ander land!) en een paar avonden drankjes heb gedronken. Een van de avonden had ik een Maori-avond geboekt. Dit hield in dat je lekker toeristisch en voor veel geld een avond mee kon maken met muziek(zang/dans), eten en informatie uit het Maori-leven.Vooral het optreden was erg indrukwekkend! Wat een kracht komt er vanuit deze mensen. Ik heb bijna met open mond zitten kijken en luisteren; blij dat ik zat, want totaal omver geblazen!
Via Facebook had ik afgesproken om het weekend samen door te brengen met een Belgische vrouw (27). Gelukkig bleken we goed te klikken en hebben we een erg leuke tijd gehad in Rotorua! Met haar ben ik door gereisd naar Taupo. Onderweg een stop gemaakt bij een geothermisch park 'Wai-O-Tapu', waar ik haar het handige camera-werk liet doen. Ik zal wat van haar foto's toevoegen ;). In Taupo bleken er gratis hotpools te zijn, dus daar hebben we heerlijk van genoten. Helaas moest zij zondagavond weer terug naar haar gastgezin, dus was ik weer alleen. Mijn lichaam had bedacht dat dit een prima moment was om ... ziek te worden! Hoera, weer een vinkje op mijn 'must-do-list'. Ik was mega geveld door buikgriep, een groot succes. Gelukkig heb ik veel tijd slapend doorgebracht (maar 4 wakkere uurtjes die maandag) en ging het de volgende dag een beetje beter. In mijn kamer waren twee lieve dames (USA en German), die wel voor mij wilden zorgen. Overdag kreeg ik wat soep met crackers voorgeschoteld en 's avonds voelde me ik wel goed genoeg om met zn 3-en wat te gaan eten.
Wederom via Facebook (super handige pagina's voor Backpackers in NZ!), had ik een lift geregeld met iemand om naar de volgende bestemming te gaan, Napier. Dat is tot nu toe de mooiste stad die ik heb gezien. Het was ook lekker zonnig daar (wat zeer welkom was na 4 dagen vol regen..), wat de stad ook al een beter uiterlijk gaf. In het hostel weer gezellige mensen ontmoet, dus samen er op uit getrokken om de stad te verkennen, in de zon te ontspannen bij wat live muziek en het aquarium te bezoeken. Hier waren ook 2 kiwi's, dus dat kan ik ook weer van mijn lijstje strepen! ;) De volgende dag ben ik alleen op pad gegaan om de stadswandeling te doen, inclusief heuvel klim om een prachtig uitzicht te hebben over de stad en de zee. Bij het ontspannen op het strand werd ik aangesproken door een man met twee kinderen, een heuze echte Nieuw-Zeelander. Een mooie kans voor mij om een glimp op te vangen van de NZ-man. Erg interessant en er meteen achter gekomen dat deze mensen daadwerkelijk sweet-as zeggen als iets leuk is.. Haha, dat stopwoordje mogen ze van mij wel weer afleren. De beste man nam me 's avonds mee uit eten (gratis eten sla je niet af als reiziger!), waar ik erachter kwam dat hij 39 is. Gelukkig kon ik mij achter het advies van mijn oma verschuilen dat ik alleen maar mocht omgaan met Nederlandse mannen, zodat ik niet in NZ zou blijven hangen. Thanks granny! ;)
Toch wat behoeftig aan een huiselijke omgeving, ben ik sinds deze week ingetrokken bij mijn tweede WWOOF gezin. Deze mensen zijn oorspronkelijk Nederlands, dus extra vertrouwd. Het huis waar zij in wonen is niet erg groot en heeft maar een slaapkamer. Dat betekent dat de kinderen (2 thuis wonend) in een caravan in de 'tuin' slapen. Zo is er dus ook een caravan voor mij (de witte op de foto)! Op het tafeltje daar binnen stond me een vaasje met bloemen en een schaaltje met fruit te wachten, super lief! Dit gezin heeft twee honden, wat kippen en wat ganzen. Ik, als grote dierenvriend, moet hier een beetje aan wennen, maar is zeer goed voor mijn ontwikkeling! Met de honden kan ik het prima vinden (jaja, ik laat ze zelfs uit overdag), maar die ganzen.. Dat is best een probleempje.. In principe zitten ze achter een hek, maar hier komen ze dagelijks achter vandaan. Daarbij hebben ze kleintjes, dus je kan je zo voorstellen in wat voor 'mood' vader gans is.. Wat er weer voor zorgt dat ik niet naar mijn caravan durf hihi. Maar.. aangezien dit een reis is om veel te leren, probeer ik mij elke dag braaf over mijn angst heen te zetten. Dit houdt in dat ik zonder bezem de deur niet uit ga haha. De bezem biedt wat veiligheid en met wat tips van mijn WWOOF-vader, slaag ik erin me te verplaatsen. Maar niet van harte. Er is nog werk aan de winkel! In het huis staat een piano, dus mijn ultieme kans om dat ook eindelijk eens op te pakken. Daarnaast hoort er een flink stuk dicht begroeid bos bij het huis, waardoor je in de pure natuur kunt wandelen (alleen op de stukken waar de vader paden heeft aangelegd dan, anders is er niet doorheen te komen!) Al met al een fijn gezin en een leerzame tweede WWOOF plek.
Dan tot slot nog een kleine update over hoe het nu echt met me gaat, in plaats van alleen maar die gezellige verhalen. Het gaat nog steeds erg goed en ik ben nog steeds blij met de keuze die ik heb gemaakt. Mijn humeur schommelt alleen wel wat meer. Er zijn momenten dat ik het goed naar mijn zin heb (met mensen of alleen), maar er zijn ook zeker momenten dat ik niet heel blij ben; dan mis ik een vertrouwde plek of vertrouwde mensen. Dit gevoel is sterker als ik het daarvoor gezellig heb gehad met mede reizigers, maar je daarna weer ieder een eigen weg gaat. Bovendien merk ik dat het eigenlijk best wel vermoeiend is om zoveel mensen te ontmoeten. Daar had ik van tevoren echt niet bij stil gestaan! Maar elke keer weer een nieuwe slaapplek, met nieuwe roommates met wie je dezelfde standaard gesprekken voert (en als het klikt ook wel wat originelere gesprekken natuurlijk), maar die toch allemaal zo verschillend zijn! Veel aanpassen dus en tegelijkertijd jezelf proberen te blijven (of te vinden; net hoe je het wil zien..). Ingewikkeld!
Maar de blije momenten overheersen zeker en ik wil absoluut nog niet terug! Er is nog veel te veel te zien, te leren en te beleven!
Wat een mega verhaal is het geworden.. Zo lang zelfs dat ik geen zin heb om het opnieuw te lezen en te checken. Hopelijk zitten er niet al te rare kronkels in en heeft het een kleine entertainment waarde ;)
Tot de volgende keer!
Liefs, Marianne
ik vind het erg leuk om te horen en lezen dat er steeds meer mensen mijn blogs volgen. Hoog tijd om weer een nieuwe te schrijven dus! Ik heb gemerkt dat een blog schrijven op mijn telefoon een ramp is, dus ik hou het bij schrijven op een computer; wat resulteert in langere tussenpozen, aangezien ik zelf geen computer heb ;).
Inmiddels ben ik in Wellington bij een familie ingetrokken, maar daar kom ik aan het eind op terug. Na mijn vorige blog, ging ik op weg naar Rotorua, de stad van warmtebronnen en Maori.
Gelukkig was het hostel dat ik geboekt had in Rotorua heel anders dan mijn hostel in Hamilton, dus dat gaf weer wat hoop voor de komende tijd! Alles oogde erg schoon en goed onderhouden. Alleen mijn kamer was nogal een troep, maar dat kwam door mijn Duitse roommates, die blijkbaar niet van opruimen hielden.. Dat kon ik ze gelukkig betaald zetten door mijn wekker de eerste ochtend achterlijk vroeg te zetten, want ik ging op weg naar de Waitomo caves. Dit is een verzameling grotten op 2 uur afstand van Rotorua. De grotten staan bekend om de 'glowworms' en je kan die op vele manieren bewonderen. Ik had gekozen voor 'black water rafting'. Nu heb ik hele spectaculaire herinneringen aan 'white water rafting'(het 'gewone' raften) in Canada, dus ik vroeg me af hoe dit dan zou zijn in het donker in een grot.. Eenmaal daar aangekomen had ik al snel vrienden gemaakt met een paar Zwitserse meiden; zo overtuigend dat de gids dacht dat ik ook Zwitsers was. Verontwaardigd riep ik dat ik Nederlands was, waarop hij spontaan in het Nederlands tegen me begon te praten. Blijkbaar was hij in Nederland geboren, maar op zijn twaalfde naar Nieuw-Zeeland gekomen. Desondanks was hij zijn Haagse accent niet verloren; grappig om te horen! Na een humoristische introductie, was het tijd om je in bijpassende outfit te kleden. Badkleding(had ik uiteraard zelf), trui, wetsuit (inclusief 'wetsocks'), schoenen en een helm (met hoofdlamp :) ). Nogal wat gedoe en hilarische momenten met de Swiss tijdens het aantrekken, maar met een schitterend resultaat. Vervolgens moesten we plaatsnemen in een stinkend busje, die aan een hobbelige tocht begon. De eerste stop was een tussenstop om een bepaalde sprong te oefenen. Je kon een 'tube' (weet even geen goede vertaling..) uitkiezen die mooi om je kont paste.. jaja, waarom kreeg ik dan een enorme tube toegeworpen..? Anyway, met de tube om je billen geklemd moest je achterwaarts vanaf een steigertje in het water springen. Klinkt niet zo lastig, maar is toch een beetje spannend als blijkt dat dat vanaf zo'n 2 (3?) meter moet.. Lieflijk aangemoedigd in het Nederlands (1,2,3, spring), heb ik de sprong goed overleefd. Daarbij bracht ik het er beter vanaf dan een paar Chinese dames, die tijdens de sprong heel hard gilden, om vervolgens proestend boven te komen na water te hebben gehapt (hihi). Daarna weer het busje in (vandaar dat het zo stonk!) om naar de echte grotten te gaan. Het water in deze grot bleek redelijk rustig en de hoogtes vanaf waar je moest springen zeker niet zo hoog als de oefensprong. Sommige stukken moest je lopen en andere delen kon je rustig in je tube drijven. Onderweg goed vermaakt met verhalen van onze gidsen en mooie glowworms. Volgens mij heb ik het er goed vanaf gebracht, want mijn nieuwe Nederlandse vriend liet mij zijn taak overnemen om andere mensen een handje te helpen. (na de tocht vroeg hij zelfs of ik geinteresseerd was in een baantje..). Bij terugkomst stonden er bagels en soep te wachten en kon je de foto's kopen. Deze staan op een stickje, dus bewaar ik lekker voor thuis. Onderdeel van mijn tour was dat ik ook nog gratis fish and chips kon krijgen, dus mijn honger was meer dan gestild.
De volgende dag in Rotorua heb ik een aantal gezellige mensen ontmoet, met wie ik onder andere langs het meer heb gewandeld, in de klimhal heb geklommen (heel raar in een ander land!) en een paar avonden drankjes heb gedronken. Een van de avonden had ik een Maori-avond geboekt. Dit hield in dat je lekker toeristisch en voor veel geld een avond mee kon maken met muziek(zang/dans), eten en informatie uit het Maori-leven.Vooral het optreden was erg indrukwekkend! Wat een kracht komt er vanuit deze mensen. Ik heb bijna met open mond zitten kijken en luisteren; blij dat ik zat, want totaal omver geblazen!
Via Facebook had ik afgesproken om het weekend samen door te brengen met een Belgische vrouw (27). Gelukkig bleken we goed te klikken en hebben we een erg leuke tijd gehad in Rotorua! Met haar ben ik door gereisd naar Taupo. Onderweg een stop gemaakt bij een geothermisch park 'Wai-O-Tapu', waar ik haar het handige camera-werk liet doen. Ik zal wat van haar foto's toevoegen ;). In Taupo bleken er gratis hotpools te zijn, dus daar hebben we heerlijk van genoten. Helaas moest zij zondagavond weer terug naar haar gastgezin, dus was ik weer alleen. Mijn lichaam had bedacht dat dit een prima moment was om ... ziek te worden! Hoera, weer een vinkje op mijn 'must-do-list'. Ik was mega geveld door buikgriep, een groot succes. Gelukkig heb ik veel tijd slapend doorgebracht (maar 4 wakkere uurtjes die maandag) en ging het de volgende dag een beetje beter. In mijn kamer waren twee lieve dames (USA en German), die wel voor mij wilden zorgen. Overdag kreeg ik wat soep met crackers voorgeschoteld en 's avonds voelde me ik wel goed genoeg om met zn 3-en wat te gaan eten.
Wederom via Facebook (super handige pagina's voor Backpackers in NZ!), had ik een lift geregeld met iemand om naar de volgende bestemming te gaan, Napier. Dat is tot nu toe de mooiste stad die ik heb gezien. Het was ook lekker zonnig daar (wat zeer welkom was na 4 dagen vol regen..), wat de stad ook al een beter uiterlijk gaf. In het hostel weer gezellige mensen ontmoet, dus samen er op uit getrokken om de stad te verkennen, in de zon te ontspannen bij wat live muziek en het aquarium te bezoeken. Hier waren ook 2 kiwi's, dus dat kan ik ook weer van mijn lijstje strepen! ;) De volgende dag ben ik alleen op pad gegaan om de stadswandeling te doen, inclusief heuvel klim om een prachtig uitzicht te hebben over de stad en de zee. Bij het ontspannen op het strand werd ik aangesproken door een man met twee kinderen, een heuze echte Nieuw-Zeelander. Een mooie kans voor mij om een glimp op te vangen van de NZ-man. Erg interessant en er meteen achter gekomen dat deze mensen daadwerkelijk sweet-as zeggen als iets leuk is.. Haha, dat stopwoordje mogen ze van mij wel weer afleren. De beste man nam me 's avonds mee uit eten (gratis eten sla je niet af als reiziger!), waar ik erachter kwam dat hij 39 is. Gelukkig kon ik mij achter het advies van mijn oma verschuilen dat ik alleen maar mocht omgaan met Nederlandse mannen, zodat ik niet in NZ zou blijven hangen. Thanks granny! ;)
Toch wat behoeftig aan een huiselijke omgeving, ben ik sinds deze week ingetrokken bij mijn tweede WWOOF gezin. Deze mensen zijn oorspronkelijk Nederlands, dus extra vertrouwd. Het huis waar zij in wonen is niet erg groot en heeft maar een slaapkamer. Dat betekent dat de kinderen (2 thuis wonend) in een caravan in de 'tuin' slapen. Zo is er dus ook een caravan voor mij (de witte op de foto)! Op het tafeltje daar binnen stond me een vaasje met bloemen en een schaaltje met fruit te wachten, super lief! Dit gezin heeft twee honden, wat kippen en wat ganzen. Ik, als grote dierenvriend, moet hier een beetje aan wennen, maar is zeer goed voor mijn ontwikkeling! Met de honden kan ik het prima vinden (jaja, ik laat ze zelfs uit overdag), maar die ganzen.. Dat is best een probleempje.. In principe zitten ze achter een hek, maar hier komen ze dagelijks achter vandaan. Daarbij hebben ze kleintjes, dus je kan je zo voorstellen in wat voor 'mood' vader gans is.. Wat er weer voor zorgt dat ik niet naar mijn caravan durf hihi. Maar.. aangezien dit een reis is om veel te leren, probeer ik mij elke dag braaf over mijn angst heen te zetten. Dit houdt in dat ik zonder bezem de deur niet uit ga haha. De bezem biedt wat veiligheid en met wat tips van mijn WWOOF-vader, slaag ik erin me te verplaatsen. Maar niet van harte. Er is nog werk aan de winkel! In het huis staat een piano, dus mijn ultieme kans om dat ook eindelijk eens op te pakken. Daarnaast hoort er een flink stuk dicht begroeid bos bij het huis, waardoor je in de pure natuur kunt wandelen (alleen op de stukken waar de vader paden heeft aangelegd dan, anders is er niet doorheen te komen!) Al met al een fijn gezin en een leerzame tweede WWOOF plek.
Dan tot slot nog een kleine update over hoe het nu echt met me gaat, in plaats van alleen maar die gezellige verhalen. Het gaat nog steeds erg goed en ik ben nog steeds blij met de keuze die ik heb gemaakt. Mijn humeur schommelt alleen wel wat meer. Er zijn momenten dat ik het goed naar mijn zin heb (met mensen of alleen), maar er zijn ook zeker momenten dat ik niet heel blij ben; dan mis ik een vertrouwde plek of vertrouwde mensen. Dit gevoel is sterker als ik het daarvoor gezellig heb gehad met mede reizigers, maar je daarna weer ieder een eigen weg gaat. Bovendien merk ik dat het eigenlijk best wel vermoeiend is om zoveel mensen te ontmoeten. Daar had ik van tevoren echt niet bij stil gestaan! Maar elke keer weer een nieuwe slaapplek, met nieuwe roommates met wie je dezelfde standaard gesprekken voert (en als het klikt ook wel wat originelere gesprekken natuurlijk), maar die toch allemaal zo verschillend zijn! Veel aanpassen dus en tegelijkertijd jezelf proberen te blijven (of te vinden; net hoe je het wil zien..). Ingewikkeld!
Maar de blije momenten overheersen zeker en ik wil absoluut nog niet terug! Er is nog veel te veel te zien, te leren en te beleven!
Wat een mega verhaal is het geworden.. Zo lang zelfs dat ik geen zin heb om het opnieuw te lezen en te checken. Hopelijk zitten er niet al te rare kronkels in en heeft het een kleine entertainment waarde ;)
Tot de volgende keer!
Liefs, Marianne
-
19 Oktober 2017 - 07:08
Marieke:
Lief moppie!
Wat super leuk om je verhalen te lezen. Zoals ik al zei was ik totaal vergeten dat je dus een blog ging bijhouden! Had ik nu mooi even extra veel te lezen.
Wat een avonturen beleef je allemaal en fijn dat je zoveel leuke activiteiten onderneemt. Snap goed dat t soms ook even moeilijk is maar ik ben trots op je hoe 'makkelijk' je hiermee om lijkt te gaan.
Enne ik heb natuurlijk ook wel even heel hard gelachen om sommige situaties, typisch Mari!!
Dikke kus! -
19 Oktober 2017 - 07:52
Johan:
Hey dochter,
wat een mega verhaal. Maar wel heel erg leuk. En het blijkt ook maar weer eens dat een backpacker heel gemakkelijk contacten krijgt. En jij dus ook! Mooi. Die schaduwkant is er natuurlijk ook, niet bij stilgestaan inderdaad.
Wellington ben je inmiddels aangeland, dichtbij een mogelijke oversteek naar het Zuidereiland.
Dat wordt nog wat als je straks weer thuiskomt. Bij de Sarema hebben we ook (soms) van de gansen... maar om nu allemaal met een bezem in de hand naar het station te lopen......
Veel plezier en ontwikkeling....
-
19 Oktober 2017 - 08:54
Wim:
Groeten uit Swifterbant. Leuk om weer wat te horen. -
19 Oktober 2017 - 11:36
Géry:
Hé dappere dodo (of kiwi...),
Wat is het geweldig om je op deze manier te kunnen volgen! Ik heb weer heel hard gelachen om sommige stukjes en geniet een beetje mee met alle spannende en mooie dingen die je beleeft. En natuurlijk zijn er 2 zijdes aan deze medaille ... Maar ik ben beretrots op je hoe je dit doet! Ook dipjes en zelfreflectie horen er helemaal bij. Momenten dat het teveel wordt, dat je naar je vertrouwde huis wil, misschien wel heimwee hebt of twijfelt. Dat zijn wel de groeimomenten en ik heb enorm veel respect voor je hoe je ermee omgaat en dat je het her- en erkent. Een dikke kus uit dit kleine kikkerlandje en ik hoop nog veel verhalen te mogen lezen! -
19 Oktober 2017 - 17:44
Alice:
Hé Mari,
Wat een leuke verhalen en prachtige foto's!
Je beleeft toch ook van alles daar....
Geniet er maar van, na de mindere momenten komen er gelukkig ook steeds weer prachtige ervaringen en ontmoetingen! (Was de raft-instructeur niet knap genoeg? Baantje en gezelschap....... -
19 Oktober 2017 - 19:57
Lenny:
Hoi Marianne,
Wat heerlijk om je ervaringen op deze manier mee te mogen beleven. Ups en downs onderdeel van de trip. Maar ik lees ook ondernemend, nieuwe mensen, mooie omgeving en uitdagende uitstapjes. Wat leer je hier veel van. In geen methode terug te vinden.
Wij beleven ook wel wat in Ankeveen. Ze zijn bv begonnen met het bouwen van het buitenlokaal en morgen hebben we ons teamuitje. We mogen in ballet outfit :) Geen idee welke kant dit opgaat. En dan staat ook de herfstvakantie voor de deur. De blaadjes zijn al behoorlijk van de bomen (mooie kleuren) en over het weer niks dan goeds momenteel.
Ik kijk weer uit naar je volgende blog.
Liefs Lenny -
19 Oktober 2017 - 22:58
Jacco:
Leuk om weer te lezen Mari! En wat maak je toch een hoop mee! Tot het volgende blog -
20 Oktober 2017 - 07:20
Jolein:
Leuk dat je het leuk hebt! Gr. Jolein -
20 Oktober 2017 - 10:25
Harry En Linda:
Goedemorgen Marianne,
Je bent een echte wereldreiziger aan het worden. Bewondering voor de initiatieven die je neemt. Het opnieuw leggen van contacten met "vreemde" mensen kost veel energie, maar soms levert het wat op, maar meestal blijft het bij het op een oppervlakkig wijze uitwisselen van de basisgegevens. WWOOF was een voor ons onbekend begrip. Maar het www gaf uiteraard het antwoord. Mooi dat mensen dit hebben opgezet. We kijken met veel belangstelling uit naar je volgende reisverslag, geniet er van en pas goed op je zelf, Harry en Linda -
21 Oktober 2017 - 18:44
Joyce:
Heey Mari,
Wat een leuke verhalen! Je weet 's ochtends als je wakker wordt totaal niet wie je gaat ontmoeten of wat je gaat beleven, maar dat maakt het misschien nog wel meer bijzonder als je van tevoren niet zoveel verwachtingen hebt! Super dat je zoveel leuke mensen leert kennen. Voor je het weet ben je weer terug in Nederland en is je vertrouwde omgeving (bijna) niets veranderd. Geniet zoveel je kunt, zo'n reis doe je maar 1x waarschijnlijk!
Dikke tut,
Joyce -
22 Oktober 2017 - 12:34
Janneke:
Hé dappere nicht,
Wat een leuk verhaal! Als je straks thuis bent en het zelf weer eens terug leest, sta er je vast versteld van. Zo te lezen gaat het je goed af. De eerste euforie en spanning van het weg gaan en weg zijn, deze adrenaline, is een beetje voorbij. Misschien komt de vraag al wel eens boven drijven: "waarom wilde ik dit ook alweer?" Het lijkt mij wel raadzaam om de tijd te nemen om alle indrukken eens te verwerken. Ook al is het allemaal leuk; je maakt nogal wat mee! Dus misschien even wat langer blijven in de witte caravan? Maar wat weet ik ervan... ik ben niet zo'n globetrotter maar probeer me er wat bij voor te stellen.
De foto's, jaha zélfs die ganzen, zien er goed uit. Hele andere sfeer, leuk hoor.
Neem de tijd en de rust :-) ...en dan weer verder op avontuur. Hartelijke groet, Janneke
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
